troić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, troi się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwiększać się, powiększać się trzykrotnie; zwielokrotniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Objętość substancji troiła się w niewiarygodnym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
troić się — Dwoić się i troić zob. dwoić się … Słownik frazeologiczny
dwoić się i troić — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykonywać naraz wiele czynności, starać się sprawnie, szybko i porządnie coś zrobić, wkładać wiele wysiłku w zrobienie czegoś w krótkim czasie; wychodzić z siebie, uwijać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dwoję się i troję, żeby… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwoić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dwoję się, dwoi się, dwój się {{/stl 8}}{{stl 7}}ZOB. dwoić się i troić {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwoić się — i troić «być niezwykle czynnym; uwijać się»: Kierownik świetlicy (...) dwoi się i troi, by sprostać wymaganiom swoich podopiecznych i w miarę, głównie finansowych, możliwości, urozmaicić nieco codzienną monotonię. Organizuje więc wycieczki… … Słownik frazeologiczny
Minerva — MINERVA, æ, Gr. Ἀθηνᾶ, ᾶς, Poët. Ἀθήνη, ης, (⇒ Tab. X.) 1 §. Namen. Diesen hat sie nach einigen von minuo, Cicer. de N.D. l. II. c. 24. p. 1183. b. & l. III. c. 24. ich verringere, weil durch die Kriege, deren Göttinn sie mit ist, der Menschen… … Gründliches mythologisches Lexikon
dwoić — ndk VIa, dwoję, dwoisz, dwój, dwoił, dwojony 1. techn. «w garbarstwie: dzielić mechanicznie skóry na dwie warstwy» 2. przestarz. «podwajać» dwoić się «powiększać się w dwójnasób, podwajać się» Majątek szybko mu się dwoił. ◊ Dwoi się komuś w… … Słownik języka polskiego
Philoctétes — PHILOCTÉTES, æ, Gr. Φιλοκτήτης, ου. 1 §. Aeltern. Sein Vater war Pöas, des Thaumakus Sohn, seine Mutter aber Demonassa; Hygin. Fab. 102. Cf. Apollod. l. I. c. 9. §. 17. oder, nach andern, Methone. Eustath. ad Hom. Il. Β. v. 706. 2 §. Thaten und… … Gründliches mythologisches Lexikon
