trzask

I

m III, D. -u, N. \trzaskkiem; lm M. -i

«gwałtowny, urywany odgłos powstający wskutek uderzenia o siebie dwóch przedmiotów, rozrywania się, pękania czegoś, wystrzału itp.»

Głośny, głuchy, krótki, ogłuszający, stłumiony, suchy trzask.

Trzask łamanych gałęzi, pękających lodów, płonącego ogniska, wystrzału.

Trzask bata.

Trzaski w głośniku, w aparacie, w radiu.

Do czyichś uszu doleciał trzask.

◊ Wejść, wpaść gdzieś, wyjść, wypaść skądś z trzaskiem; z trzaskiem zamknąć drzwi, okno, szufladę «wejść, wyjść trzaskając drzwiami; zamknąć coś, np. drzwi, okno, szufladę z hukiem, z łoskotem»

◊ pot. Wynieść się, wylecieć skądś, np. z jakiejś instytucji, z pracy, z organizacji z trzaskiem «wynieść się, wylecieć skądś z rozgłosem, po jakichś zajściach, kłótniach, awanturach»

II

«wyraz naśladujący trzaśnięcie, odgłos uderzenia, pęknięcia, wystrzału»

Trzask, rozbił się wazon.

Trzask, zamknęły się drzwi.

On go trzask w łeb.

◊ pot. Trzask prask «nagle, niespodziewanie»