trzepaczka

trzepaczka
ż III, CMs. \trzepaczkaczce; lm D. \trzepaczkaczek
1. «narzędzie, zwykle trzcinowe, wiklinowe służące do trzepania, oczyszczania czegoś z kurzu»

Trzepać chodnik, dywan trzepaczką.

2. «narzędzie druciane używane w gospodarstwie domowym, zwykle do ubijania białka jaj»

Ubijać trzepaczką pianę z białka.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • trzepaczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. trzepaczkaczce; lm D. trzepaczkaczek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narzędzie wiklinowe, trzcinowe, metalowe używane do trzepania czegoś w celu oczyszczenia {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”