Konie tupotały po asfalcie.
Dzieci biegały, głośno tupocząc drewniakami.
Słownik języka polskiego . 2013.
tupotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, tupotaćoczę || tupotaćocę, tupotaćocze || tupotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} głośno stawiać kroki, powodując powstanie charakterystycznego odgłosu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tupotać kopytami, ciężkimi butami. Galopujący… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tupotanie — n I rzecz. od tupotać … Słownik języka polskiego
zatupotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, zatupotaćpoczę || zatupotaćocę, zatupotaćocze || zatupotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać, spowodować powstanie odgłosu tupotania, tupotu; też: zacząć tupotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci zatupotały, wybiegając z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
