turlac — TURLÁC, Ă, turlaci, ce, adj. (pop. şi fam.) Ameţit de băutură, cherchelit; p. ext. zăpăcit, năuc. – cf. tc. t o r l a k tânăr, neexperimentat , scr. t o r l a k fanfaron . Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TURLÁC adj … Dicționar Român
turlać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, turlaćam, turlaća, turlaćają, turlaćany, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przesuwać jakiś przedmiot (najczęściej okrągły), obracając go wokół jego osi; toczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Turlać beczkę, oponę, kamyk. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ţurlac — ţurlác, ţurláci, s.m. (reg.) cioban ardelean. Trimis de blaurb, 24.03.2007. Sursa: DAR … Dicționar Român
turlać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przesuwać się, robiąc obroty; toczyć się, staczać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcy turlali się z górki. Piłka turlała się po jezdni. Ołówek turlał się po stole. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
turlăci — TURLĂCÍ, turlăcesc, vb. IV. refl. (pop. şi fam.) A se ameţi de băutură; a se chercheli; p. ext. a se zăpăci. – Din turlac. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TURLĂCÍ vb. v. ameţi, chercheli, îmbăta, tur menta … Dicționar Român
katulać — ndk I, katulaćam, katulaćasz, katulaćają, katulaćaj, katulaćał, katulaćany rzad. «posuwać, popychać coś obracając, wprawiając w ruch wirowy; toczyć, turlać» Katulać piłkę. katulać się rzad. «posuwać się obracając się; toczyć się, turlać się»… … Słownik języka polskiego
kulać — ndk I, kulaćam, kulaćasz, kulaćają, kulaćaj, kulaćał, kulaćany kulnąć dk Va, kulaćnę, kulaćniesz, kulaćnij, kulaćnął, kulaćnęła, kulaćnęli, kulaćnięty, kulaćnąwszy «posuwać, toczyć coś okrągłego, turlać» Dziewczynka kulała piłkę. kulać się kulnąć … Słownik języka polskiego
taczać — ndk I, taczaćam, taczaćasz, taczaćają, taczaćaj, taczaćał, taczaćany 1. «tocząc posuwać naprzód; turlać, kulać» Taczać kulę, obręcz. 2. «tarzać w czymś, przewracać po czymś» Taczać kotlety w bułce. taczać się 1. «turlać się, tarzać się» Taczać… … Słownik języka polskiego
beat — BEAT1, adj. invar. 1. Care aparţine beatnicilor, specific beatnicilor. 2. Care aparţine unui stil distinct în rockul modern (şi în jaz). [pr.: bit] – cuv. engl. Trimis de cata, 02.06.2002. Sursa: DEX 98 BEÁT2, Ă, beţi, te, adj. 1. Care este în… … Dicționar Român
tur — TUR1, tururi, s.n. 1. Mişcare circulară a unui corp în jurul unui ax sau al unui punct fix, efectuată până la revenirea în punctul de plecare; înconjur; (sport) distanţă egală cu lungimea pistei, considerată de la punctul de plecare al… … Dicționar Român