Słownik języka polskiego . 2013.
tykwa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tykwawie {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina roczna o zapachu piżma, mająca duże owoce o gąbczastym, jadalnym miąższu w zdrewniałej łupince, służącej jako naczynie zwłaszcza plemionom murzyńskim; uprawiana w krajach… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
тыква — укр. тиква, др. русск. тыкы, род. п. къве, болг. тиква, сербохорв. ти̏ква, словен. tîkva, чеш. tykev, слвц. tekvica, польск. tykwa. Сравнивают с греч. σίκυς м. огурец , σίκυος, род. п. ου – то же, местн. н. Σικυών Огуречный город , наряду с этим … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Open'er Festival — Location(s) Gdynia, Poland Years active 2002 present Fo … Wikipedia
tigvă — TÍGVĂ, tigve, s.f. 1. (pop.) Craniu, ţeastă; (depr.) cap; p. ext. ins, individ. 2. Plantă erbacee agăţătoare sau târâtoare din familia cucurbitaceelor, cu flori mari, albe, cu fructe mari de forme variate, de obicei bombate, care la maturitate… … Dicționar Român
tikva — tȉkva ž <G mn tȉkāvā/ ī> DEFINICIJA 1. bot. a. jednogodišnja vrtna biljka iz istoimene porodice s više vrsta (obična t. Lagenaria vulgaris) b. v. bundeva 2. razg. pejor. loš plod bez okusa (jabuke, kruške) 3. pejor. a. glupa osoba, prazna… … Hrvatski jezični portal
