- tytłać
- ndk I, \tytłaćam, \tytłaćasz, \tytłaćają, \tytłaćaj, \tytłaćał, \tytłaćanypot. «brudzić, walać»
Tytłać płaszcz w kałuży.
tytłać się pot. «brudzić się czymś; walać się, babrać się»Dzieci tytłały się w błocie.
Rękawy tytłały mu się w smarze.
Słownik języka polskiego . 2013.