u

I

1. «litera oznaczająca samogłoskę u»

∆ U otwarte «u zwykłe w odróżnieniu od ó»

2. «samogłoska ustna, wymawiana przy znacznym wzniesieniu tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu, z silnym zwężeniem i zaokrągleniem warg»

II

«przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami występującymi w ich funkcji) w dopełniaczu»

a) «tworzący wyrażenia wskazujące na całość, której coś jest uzupełnieniem lub częścią składową»

Palce u rąk.

Wstążka u kapelusza.

Klamka u drzwi.

b) «tworzący wyrażenia, w których oznacza, że coś lub ktoś znajduje się tuż przy czymś; w bezpośredniej bliskości czegoś»

Rybacy łowią u północnych brzegów Szkocji.

Stał u drzwi, u bramy.

◊ Znaleźć się u celu, u kresu, u mety itp. «osiągnąć cel, kres, metę itp.»

c) «wskazuje na przynależność, należenie czegoś do kogoś lub czegoś»

Oczy zielone jak u kota.

U mężczyzn głos jest niski, u kobiet wysoki.

d) «wskazuje na osobę, do której ktoś się kieruje, zwraca w jakiejś sprawie lub u której się znajduje»

Zamówić obraz u malarza.

Pracować u rzemieślnika.

Mieszkać u rodziców.

Co u ciebie słychać?

◊ pot. (Co) u licha, u diabła, u czorta «wyrażenie ekspresywne, oznaczające niepokój, oburzenie, zdumienie, zdziwienie»