- ubić
- dk Xa, ubiję, ubijesz, ubij, ubił, ubity - ubijać ndk I, \ubićam, \ubićasz, \ubićają, \ubićaj, \ubićał, \ubićany1. «zadać śmierć; zabić (zwykle w stosunku do zwierząt)»
Ubić zwierzynę.
Ubity wieprz.
◊ Ubić jak psa «zabić bez litości»2. «uderzając raz za razem wyrównać, wygładzić coś, zespolić luźne cząstki czegoś w masę stałą, twardą lub bardziej stałą, twardszą niż była przedtem»Ubić masło, pianę.
Ubić białko, jajko, śmietanę.
Ubita droga, ziemia.
◊ pot. Ubić interes, sprawę «załatwić interes, sprawę»ubić się - ubijać się «zostać ubitym przez wielokrotne uderzanie»Śmietana szybko się ubiła.
Słownik języka polskiego . 2013.