ubiec

ubiec
a. ubiegnąć dk Vc, ubiegnę, ubiegniesz, ubiegnij, ubiegł, ubiegłszy - ubiegać ndk I, \ubiecam, \ubiecasz, \ubiecają, \ubiecaj, \ubiecał
1. tylko dk
«biegiem przebyć jakąś drogę; przebiec»

Ubiegł trzysta kroków.

2. częściej dk «przybiec, przyjść, zrobić coś prędzej i wcześniej niż ktoś inny; uprzedzić, wyprzedzić, prześcignąć»

Ubiec rywala.

Ubiegł kolegę w staraniach o stypendium.

Koledzy zawsze go ubiegali.

3. rzad., częściej w dk «o czasie, okresie: przejść, minąć, upłynąć»

Dziesięć lat życia ubiegło mi w obcych krajach.

Czas szybko ubiegał.

ubiegać się «starać się, zabiegać o coś»

Ubiegać się o nagrodę, o awans.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • ubiegnąć — → ubiec …   Słownik języka polskiego

  • Czarnów, Warsaw West County — For other places with the same name, see Czarnów (disambiguation). Czarnów   Village   …   Wikipedia

  • Czarnów-Towarzystwo —   Village   Country Poland Voivodeship Masovian …   Wikipedia

  • Marianów, Warsaw West County — For other places with the same name, see Marianów (disambiguation). Marianów   Village   Country Poland …   Wikipedia

  • wyścig — Robić coś na wyścigi «robić coś bardzo szybko, jeden przez drugiego, starając się ubiec, wyprzedzić innych»: Nastały takie czasy, że dzieci nie potrafią jeszcze chodzić, a już rozpoczynają treningi. Tatuś lub mamusia biegną na wyścigi do sklepu… …   Słownik frazeologiczny

  • podkupić — dk VIa, podkupićpię, podkupićpisz, podkupićkup, podkupićpił, podkupićpiony podkupywać ndk VIIIa, podkupićpuję, podkupićpujesz, podkupićpuj, podkupićywał, podkupićywany 1. pot. «kupić to, co chciał kupić ktoś inny; ubiec kogoś w kupnie czegoś,… …   Słownik języka polskiego

  • upłynąć — dk Vb, upłynąćnie, upłynąćnął, upłynąćnęła upływać ndk I, upłynąćwa, upłynąćają, upłynąćał 1. «o czasie: minąć, przeminąć, zejść, ubiec» Godziny, lata upływają. Termin upłynął. Czas upływa. Wakacje upłynęły szybko. 2. daw. «wypłynąć, wyciec» dziś …   Słownik języka polskiego

  • wydrzeć — dk XI, wydrzećdrę, wydrzećdrzesz, wydrzećdrzyj, wydrzećdarł, wydrzećdarty wydzierać ndk I, wydrzećam, wydrzećasz, wydrzećają, wydrzećaj, wydrzećał, wydrzećany 1. «szarpnięciem oddzielić coś od czegoś, wyrwać, oderwać» Wydrzeć kartkę z zeszytu.… …   Słownik języka polskiego

  • wyścig — m III, D. u, N. wyściggiem; lm M. i 1. «zawody w różnych dziedzinach sportu, podczas których każdy z zawodników stara się prześcignąć, wyprzedzić innych i przebyć określoną trasę w jak najkrótszym czasie» Wyścig kolarski, samochodowy, motocyklowy …   Słownik języka polskiego

  • zdmuchnąć — dk Va, zdmuchnąćnę, zdmuchnąćniesz, zdmuchnąćnij, zdmuchnąćnął, zdmuchnąćnęła, zdmuchnąćnęli, zdmuchnąćnięty, zdmuchnąćnąwszy zdmuchiwać ndk VIIIb, zdmuchuję, zdmuchujesz, zdmuchuj, zdmuchnąćiwał, zdmuchnąćiwany 1. «dmuchnąwszy usunąć coś skądś;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”