Ubrdał sobie, że jest genialny.
Co ci się ubrdało?
Ubrdało mu się, że ma powodzenie u kobiet.
Słownik języka polskiego . 2013.
ubrdać sobie — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, ubrdać sobieam sobie, ubrdać sobiea sobie, ubrdać sobieają sobie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uroić, wyimaginować, wymyślić sobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ubrdała sobie, że ma krzywy nos. Ubrdał sobie, że żona go… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uroić — dk VIa, uroję, uroićisz, urój, uroićił, urojony «wyobrazić, przedstawić sobie coś, co nie istnieje, jako istniejące, rzeczywiste; stworzyć fikcję myślową; zmyślić, ubrdać» Uroił sobie chorobę. Dziecko uroiło sobie, że jest nie kochane. Opowiadać… … Słownik języka polskiego
бред — I бредить, диал., бреда болтун, дурак , укр., блр. бредня вранье, ложь , др. польск. brzedzic болтать , ubrdac sobie вбить себе в голову ; см. Брюкнер, AfslPh 11, 123. Миклошич (Mi. EW 20) и Бернекер (1, 83) относят эти слова к бреду, брести. Это … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ubzdurać — dk I, ubzduraćam, ubzduraćasz, ubzduraćają, ubzduraćaj, ubzduraćał, ubzduraćany pot. → ubrdać … Słownik języka polskiego
uroić sobie — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, uroję sobie, uroi sobie, urój sobie {{/stl 8}}{{stl 7}} wyobrazić sobie, wymyślić coś nieistniejącego, nierzeczywistego, często bzdurnego, biorąc to za rzeczywistość; ubrdać, wydumać coś sobie : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
