- uczepić
- dk VIa, \uczepićpię, \uczepićpisz, uczep, \uczepićpił, \uczepićpiony - rzad. uczepiać ndk I, \uczepićam, \uczepićasz, \uczepićają, \uczepićaj, \uczepićał, \uczepićany«umocować coś jednym końcem do czegoś; przyczepić, zawiesić, uwiesić, uwiązać»
Uczepić lampę na haku.
uczepić się - rzad. uczepiać się «uchwycić się, uwiesić się, złapać się czegoś, przyczepić się»Uczepić się gałęzi, poręczy.
Uczepić się czyjegoś ramienia.
przen.a) «narzucić komuś swoje towarzystwo; poszukać w kimś oparcia; narzucić się komuś jako protektorowi, opiekunowi»Uczepić się ustosunkowanych znajomych.
b) «obrać sobie kogoś, coś za przedmiot nieuzasadnionej, złośliwej krytyki, ataków, pretensji; przyczepić się do kogoś, czegoś»Uczepić się niesłusznie prelegenta.
c) «nastawić się myślowo lub uczuciowo na coś»Uczepić się nadziei, jakiejś myśli.
Słownik języka polskiego . 2013.