udowodnić

udowodnić
dk VIa, \udowodnićnię, \udowodnićnisz, \udowodnićnij, \udowodnićnił, \udowodnićniony - udowadniać ndk I, \udowodnićam, \udowodnićasz, \udowodnićają, \udowodnićaj, \udowodnićał, \udowodnićany
«wykazać prawdziwość czegoś, przytaczając dowody, argumenty; dowieść»

Udowadniać swoje racje.

Udowodnić komuś winę.

Udowodnić jakieś twierdzenie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wykazać — dk IV, wykazaćkażę, wykazaćkażesz, wykazaćkaż, wykazaćał, wykazaćany wykazywać ndk VIIIa, wykazaćzuję, wykazaćzujesz, wykazaćzuj, wykazaćywał, wykazaćywany 1. «udowodnić, przedstawić coś w sposób przekonywający; pokazać, unaocznić» Wykazać… …   Słownik języka polskiego

  • teza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tezazie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny; twierdzenie, założenie, które ktoś zamierza uzasadnić, udowodnić : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • udowadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udowadniaćam, udowadniaća, udowadniaćają, udowadniaćany {{/stl 8}}– udowodnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udowadniaćnię, udowadniaćni, udowadniaćnij, udowadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawiając dowody,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kant — 1. pot. Postawić się, stawiać się kantem «ostro, stanowczo sprzeciwić się czemuś, hardo wystąpić»: Co ona ci się tak stawia kantem, weź się za nią ostro, bo potem będą jeszcze większe kłopoty. Roz bezp 1998. 2. pot. Robić kanty «oszukiwać»: No –… …   Słownik frazeologiczny

  • muszka — Mieć, trzymać kogoś, coś na muszce; brać, wziąć kogoś, coś na muszkę, na cel a) «celować, wycelować do kogoś lub czegoś z broni palnej»: Napastnik, który cały czas trzymał go na muszce, przez moment zawahał się (...). H. Mąka, Piraci. b) «śledzić …   Słownik frazeologiczny

  • wspólny — 1. Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego a) «być podobnym do kogoś, do czegoś, odznaczać się jakimiś cechami, które upodabniają, zbliżają, łączą»: Suita op. 25 w swej neobarokowej pastiszowości dowodzi, iż Schönberg miał też coś wspólnego ze… …   Słownik frazeologiczny

  • złapać — 1. pot. Złapać dwóję «otrzymać (w szkole) ocenę niedostateczną z jakiegoś przedmiotu»: Nic mi się nie chce. Złapałem dwóję z matmy i za wypracowanie domowe z polskiego, którego nie napisałem. Z. Kowalewski, Okna. 2. pot. Złapać gumę «jadąc… …   Słownik frazeologiczny

  • alibi — n ndm praw. «dowód oparty na faktach stwierdzających, że osoba podejrzana nie przebywała w miejscu przestępstwa, w czasie gdy zostało ono popełnione» Niezbite, prawdziwe, wątpliwe, fałszywe alibi. Mieć, szukać alibi. Udowodnić, wykazać swoje… …   Słownik języka polskiego

  • dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… …   Słownik języka polskiego

  • dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”