Słownik języka polskiego . 2013.
uduchowiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. cz. {{/stl 8}}{{stl 7}}ndk VIIIa, uduchowiaćam, uduchowiaća, uduchowiaćają, uduchowiaćany {{/stl 7}}{{stl 22}}– uduchowić {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIb, uduchowiaćwię, uduchowiaćwi, uduchowiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uduchowienie — n I 1. rzecz. od uduchowić. 2. blm «stan przeniknięcia, przepojenia pierwiastkami duchowymi» Z całej postaci biło uduchowienie … Słownik języka polskiego
uduchowiony — uduchowionywieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. uduchowić (p.) uduchowiony w użyciu przym. «przeniknięty, przepojony pierwiastkiem duchowym, niematerialnym» Uduchowiona twarz. Uduchowiona gra pianisty. Uduchowiona postać … Słownik języka polskiego
uduchowienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. uduchowić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeniknięcie, przesycenie pierwiastkami duchowymi {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
