udupić

udupić
dk VIa, \udupićpię, \udupićpisz, udup, \udupićpił, \udupićpiony
wulg. «pozbawić kogoś możliwości działania, rozprawić się z kimś; załatwić kogoś»

Profesor udupił studentów na egzaminie.

Nie dał się udupić swojemu szefowi.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • udupić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, udupićpię, udupićpi, udupićpiony, wulg. {{/stl 8}}{{stl 7}} pozbawić kogoś możliwości działania, unieszkodliwić kogoś, wyrządzić komuś coś złego, rozprawić się z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Udupić kogoś na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”