ukłon

m IV, D. -u, Ms. \ukłonnie; lm M. -y

«pochylenie głowy lub całej postaci, zdjęcie nakrycia głowy (u mężczyzn), dygnięcie itp. jako forma powitania, pożegnania, szacunku»

Głęboki, grzeczny, uprzejmy ukłon.

Pożegnać kogoś ukłonem.

∆ Ukłon wojskowy «przytknięcie palców prawej ręki do czapki, zasalutowanie»

◊ Odpowiadać na ukłony, oddawać ukłony «odkłaniać się komuś, odwzajemniać się ukłonem»

◊ Rozdawać ukłony «kłaniać się wszystkim dokoła»

◊ Złożyć ukłon «ukłonić się»

◊ Wymieniać z kimś ukłony «kłaniać się sobie nawzajem»

◊ Ukłony dla kogoś (od kogoś) «forma pozdrowienia»

◊ Ukłon w czyjąś stronę, pod czyimś adresem «wyrazy uznania, pochwały, pochlebstwa itp., także prośba o coś»

◊ Giąć się w ukłonach «kłaniać się wielokrotnie, uniżenie»