ukłonić się

ukłonić się
dk VIa, \ukłonić sięnię się, \ukłonić sięnisz się, ukłoń się, \ukłonić sięnił się
«wykonać, złożyć ukłon»

Ukłonić się znajomym.

Ukłonić się szarmancko, ceremonialnie, z szacunkiem.

Ukłonić się kapeluszem.

∆ Ukłonić się w pas «bardzo nisko się pochylić w ukłonie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • ukłonić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kłaniać się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kłaniać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kłaniać sięam się, kłaniać sięa się, kłaniać sięają się {{/stl 8}}– ukłonić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, kłaniać sięnię się, kłaniać sięni się, kłaniać sięoń się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skłonić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}skłaniać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skłonić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, skłonić sięnię się, skłonić sięni się, skłoń się {{/stl 8}}{{stl 7}} złożyć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pokłonić się — dk VIa, pokłonić sięnię się, pokłonić sięnisz się, pokłonić siękłoń się, pokłonić sięnił się książk. «złożyć pokłon, ukłonić się» ◊ Pokłonić się w pas «złożyć pokłon, pochylając się nisko» …   Słownik języka polskiego

  • złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… …   Słownik języka polskiego

  • pożegnanie — n I 1. rzecz. od pożegnać. 2. «formułka wypowiadana w chwili rozstania, gest pożegnalny itp.» Słowa pożegnania. 3. lm D. pożegnanieań «chwila rozstania, rozstanie» Bliskość, czas pożegnania. ◊ Ukłonić się, uśmiechnąć się itp. na pożegnanie… …   Słownik języka polskiego

  • uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • skłonić — dk VIa, skłonićnię, skłonićnisz, skłoń, skłonićnił, skłonićniony skłaniać dk I, skłonićam, skłonićasz, skłonićają, skłonićaj, skłonićał, skłonićany 1. «wpłynąć na czyjąś decyzję, wybór; namówić, przekonać, zachęcić do czegoś, zmusić, nakłonić»… …   Słownik języka polskiego

  • pożegnać — dk I, pożegnaćam, pożegnaćasz, pożegnaćają, pożegnaćaj, pożegnaćał, pożegnaćany «rozstając się z kimś wypowiedzieć formułkę grzecznościową, ukłonić się komuś, podać rękę, uścisnąć kogoś itp.» Czule, serdecznie pożegnać kogoś. Pożegnać kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”