- ukoić
- dk VIa, ukoję, \ukoićisz, ukój, \ukoićił, ukojonyksiążk. «uspokoić kogoś, pocieszyć; wpłynąć łagodząco»
Ukoić czyjś żal, ból.
Ukoić kogoś w rozpaczy.
Słowa matki ukoiły płacz dziecka.
Słownik języka polskiego . 2013.
ukoić
Look at other dictionaries:
ukoić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}koić {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, koję, koi, kój, kojony {{/stl 8}}– ukoić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} uspokajać wzburzone nerwy, wpływać łagodząco na kogoś lub na coś, łagodzić ból, cierpienie, uśmierzać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utulić — (czyjś) płacz, żal, ból «ukoić, uśmierzyć czyjś płacz, żal, ból»: Do ciebie, Rudolfie, należy utulić ból Bianki, kochać ją podwójną miłością, zastąpić jej ojca. B. Schulz, Sanatorium … Słownik frazeologiczny
utulać — Utulić (czyjś) płacz, żal, ból «ukoić, uśmierzyć czyjś płacz, żal, ból»: Do ciebie, Rudolfie, należy utulić ból Bianki, kochać ją podwójną miłością, zastąpić jej ojca. B. Schulz, Sanatorium … Słownik frazeologiczny
nieukojony — nieukojonyjeni książk. «nie dający się ukoić, uspokoić, uśmierzyć; taki, którego nie można pocieszyć; nieutulony» Nieukojony smutek, ból. Nieukojona tęsknota. Nieukojony w głębokim żalu … Słownik języka polskiego
u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… … Słownik języka polskiego
ukojenie — n I 1. rzecz. od ukoić. 2. książk. «stan spokoju po ustąpieniu bólu, cierpienia, żalu itp.; ulga w cierpieniu, błogość» Szukać w czymś ukojenia. Znaleźć w czymś ukojenie. Coś daje, przynosi ukojenie. Ukojenie spływa na kogoś … Słownik języka polskiego
utulić — dk VIa, utulićlę, utulićlisz, utul, utulićlił, utulićlony utulać ndk I, utulićam, utulićasz, utulićają, utulićaj, utulićał, utulićany «pocieszyć, uspokoić kogoś, zwykle przytulając do siebie, biorąc w objęcia» Utulić zdenerwowaną żonę. ◊ Utulić… … Słownik języka polskiego
nieukojony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieukojonyjeni {{/stl 8}}{{stl 7}} niedający się ukoić, ułagodzić, pocieszyć; nieutulony, niepocieszony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieukojony żal, płacz. Nieukojona rozpacz. Nieukojony w bólu po stracie najbliższych.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukojenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. ukoić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan błogości, spokoju po uśmierzeniu bólu, cierpienia, żalu; ulga … Langenscheidt Polski wyjaśnień
