- ulać
- dk Xb, uleję, ulejesz, ulej, \ulaćał, ulali a. uleli, \ulaćany - ulewać ndk I, \ulaćam, \ulaćasz, \ulaćają, \ulaćaj, \ulaćał, \ulaćany1. «odlać, wylać skądś trochę płynu, cieczy»
Ulać nadmiar wody z kubła.
Ulała trochę zupy z talerza.
2. «wykonać coś z roztopionego kruszcu, wosku itp. wlewając je do odpowiedniej formy; zrobić odlew»Ulać dzwon z mosiądzu.
Ulać figurkę z wosku.
Posąg ulany ze spiżu.
◊ Ubranie leży na kimś, jest, pasuje na kogoś jak ulał, jak ulane «ubranie jest dobrze dopasowane do czyjejś figury, jest odpowiednie dla kogoś»ulać się - ulewać się1. «o cieczach: ubyć przez wypłynięcie skądś, lejąc się oddzielić się od większej całości; wylać się»Woda ulewała się z pełnego wiadra.
Ulało się trochę herbaty ze szklanki.
◊ Żółć się komuś ulała «ktoś pozłościł się na coś (na kogoś), wypowiedział swoje pretensje, żale, wyładował gniew, irytację, złość»2. «zostać ulanym, zrobionym przez lanie»Z wosku ulał jej się koń.
Słownik języka polskiego . 2013.