uleczyć

dk VIb, \uleczyćczę, \uleczyćczysz, ulecz, \uleczyćył, \uleczyćczony - rzad. uleczać ndk I, \uleczyćam, \uleczyćasz, \uleczyćają, \uleczyćaj, \uleczyćał, \uleczyćany,

książk. «wyleczyć; uzdrowić»

Ktoś cudem uleczony.

Nie zdołano go uleczyć.

przen.

Czas uleczy cierpienia, rany.