- umięśniony
- \umięśnionynienianat. «mający mięśnie, składający się z mięśni»
Ktoś jest słabo umięśniony.
Mieć silnie umieśnione ramiona, łydki.
Słownik języka polskiego . 2013.
umięśniony
Look at other dictionaries:
umięśniony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, umięśnionynieni {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który ma mięśnie; który składa się z mięśni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umięśniony zawodnik. Obnażyć umięśnione ramiona. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
macica — ż II, DCMs. macicacy; lm D. macicaic «narząd rozrodczy kobiet i samic ssaków, silnie umięśniony i unaczyniony, w którym podczas ciąży rozwija się nowy organizm; także końcowy odcinek jajowodów innych kręgowców oraz część układu rozrodczego… … Słownik języka polskiego
miękki — miękcy, miększy «uginający się pod naciskiem, przy dotykaniu, ugniataniu itp.; nietwardy, niesztywny» Miękki dywan, materac, koc. Miękka poduszka, kanapa. Miękka tkanina. Miękki owoc, chleb. Miękkie resory. Miękkie zawieszenie pojazdu. ∆ Miękkie… … Słownik języka polskiego
mięsisty — 1. «zawierający dużo tkanki mięsnej, umięśniony; o częściach ciała: obfity, gruby, pełny» Mięsista twarz. Mięsiste wargi. Mięsisty nos. 2. «o roślinach, ich częściach: wypełniony soczystą substancją, miąższem» Mięsiste kaktusy. Mięsiste liście,… … Słownik języka polskiego
muskularny — muskularnyni «mający silnie rozwinięte mięśnie; umięśniony, silny» Muskularne ciało. Muskularny koń. Muskularne nogi, ręce. ‹z łc.› … Słownik języka polskiego
odbytnica — ż II, DCMs. odbytnicacy; lm D. odbytnicaic «silnie umięśniony odcinek jelita grubego ssaków kończący się odbytem; jelito proste» … Słownik języka polskiego
pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi … Słownik języka polskiego
podniebienie — n I; lm D. podniebieniebień 1. «sklepiona przegroda oddzielająca jamę ustną (u zwierząt jamę gębową) od jamy nosowej» Dotknąć językiem podniebienia. ∆ anat. Podniebienie twarde «przednia część podniebienia, której okostna jest ściśle zrośnięta z… … Słownik języka polskiego
trąba — ż IV, CMs. trąbabie; lm D. trąb 1. «dęty, blaszany instrument muzyczny, bezstroikowy» Dąć w trąby. Odgłos trąb. ∆ Trąby jerychońskie «według Biblii: trąby, od których dźwięku zburzone zostały mury Jerycha; silny, głośny dźwięk» ◊ posp. Puścić… … Słownik języka polskiego
warga — ż III, CMs. wargardze; lm D. warg 1. «każdy z dwóch fałdów skórnych ograniczający od przodu otwór ustny wielu kręgowców, u ssaków i człowieka silnie umięśniony, ruchomy» Dolna, górna warga. Blade, czerwone, wąskie, cienkie, grube, wydatne, pełne… … Słownik języka polskiego
