- umownie
- przysłów. od umownya) w zn. 1:
Zastrzec coś umownie.
b) w zn. 2:Przedstawić, narysować coś umownie.
Dekoracje potraktowano umownie.
Słownik języka polskiego . 2013.
umownie
Look at other dictionaries:
umownie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. umowny w zn. 1.: Warunki ustalane umownie. Organa powołane umownie.; w zn. 2.: Artysta dość umownie potraktował wątek miłosny. Umownie naszkicowana martwa natura. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
atut — m IV, D. u, Ms. atutucie; lm M. y «w grze w karty: kolor umownie przyjęty przez partnerów, bijący wszystkie pozostałe kolory; atu» Bić atutem. Mieć atuty. ◊ Mieć wszystkie atuty w ręku «mieć wszelkie możliwości zrealizowania, osiągnięcia czegoś,… … Słownik języka polskiego
domicyl — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów 1. praw. «miejsce stałego zamieszkania, stała siedziba» 2. praw. «ustalone umownie przez strony miejsce wypełnienia zobowiązania pieniężnego, zwłaszcza wynikającego z weksla» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gwiazdozbiór — m IV, D. gwiazdozbiórbioru, Ms. gwiazdozbiórbiorze; lm M. y astr. «obszar nieba o umownie wyznaczonych granicach; nazwy gwiazdozbiorów zaczerpnięte na ogół z mitologii; konstelacja» … Słownik języka polskiego
konstelacja — ż I, DCMs. konstelacjacji; lm D. konstelacjacji (konstelacjacyj) astr. «obszar nieba o umownie wyznaczonych granicach; grupa gwiazd, gwiazdozbiór» przen. «układ, sytuacja, stan rzeczy» Konstelacja polityczna, międzynarodowa. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
obwód — m IV, D. obwódwodu, Ms. obwódwodzie; lm M. obwódwody 1. «linia brzegowa zamknięta, okalająca płaszczyznę lub bryłę; okrąg, brzeg, granica, obwódka» Obwód kuli ziemskiej. Obwód koła, kwadratu. Zmierzyć sobie obwód w talii, obwód głowy. ∆ fiz.… … Słownik języka polskiego
szwa — n ndm jęz. «samogłoska zredukowana, występująca w języku indoeuropejskim oraz w dzisiejszych językach semickich, oznaczana umownie znakiem ∂» ‹hebr.› … Słownik języka polskiego
znak — m III, D. u, N. znakkiem; lm M. i 1. «to co ma poinformować o czymś przez wywołanie określonych skojarzeń (odruchów warunkowych)» Wymieniać znaki porozumiewawcze. Dać znak gestem, spojrzeniem. Robić coś na dany znak. ∆ Znaki diakrytyczne «znaki… … Słownik języka polskiego
zodiak — m III, D. u, N. zodiakkiem, blm astr. «pas na sferze niebieskiej ciągnący się wzdłuż ekliptyki, na którego tle poruszają się Słońce, Księżyc i planety, podzielony umownie na dwanaście części; zwierzyniec niebieski» ∆ Znaki zodiaku «dwanaście… … Słownik języka polskiego
zwać — ndk IX, zwę, zwiesz (rzad. zowię, zowiesz), zwij, zwał, zwany «określać jakąś nazwą, jakimś mianem, imieniem; dawać komuś, czemuś jakąś nazwę, nazywać» Zwano ich bohaterami. Dzieci zwały go wujkiem. W domu zwą ją Dzidzią. Pokój zwany salonem. ∆… … Słownik języka polskiego
