- umyślnie
- «specjalnie, nieprzypadkowo, zgodnie z zamierzeniem»
Dotknąć, obrazić kogoś umyślnie.
Umyślnie przyjechał do nas w tej sprawie.
Słownik języka polskiego . 2013.
umyślnie
Look at other dictionaries:
umyślnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób wynikający z czyjegoś zamierzenia, planu, w sposób świadomy; specjalnie, nieprzypadkowo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umyślnie włożył nowy garnitur, by pochwalić się przed kolegami. Umyślnie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
zwłoka — Działać, grać, zagrać na zwłokę; gra na zwłokę «umyślnie, celowo opóźniać, opóźnić załatwienie jakiejś sprawy, podjęcie jakiejś decyzji itp.; umyślne, celowe opóźnianie załatwienia jakiejś sprawy»: Przeciąga pani przesłuchanie, gra pani na zwłokę … Słownik frazeologiczny
celowo — «w jakimś celu, z jakimś zamiarem; umyślnie» Zrobić coś celowo … Słownik języka polskiego
ciemnia — ż I, DCMs. ciemniani; lm D. ciemniani «pomieszczenie, w którym panuje ciemność, umyślnie pozbawione światła» ∆ fot. Ciemnia fotograficzna «pomieszczenie przeznaczone do chemicznej obróbki materiałów fotograficznych, zabezpieczone przed światłem… … Słownik języka polskiego
cieniować — ndk IV, cieniowaćniuję, cieniowaćniujesz, cieniowaćniuj, cieniowaćował, cieniowaćowany 1. «w malarstwie, grafice i innych dziedzinach operujących barwami: uwydatniać, uplastyczniać szczegóły za pomocą mocniejszych barw, odcieni, cieni, różnej… … Słownik języka polskiego
naumyślnie — «z rozmysłem, niemimowolnie, specjalnie; rozmyślnie, umyślnie» Naumyślnie coś zepsuć. Naumyślnie zrobić komuś przykrość … Słownik języka polskiego
podpalacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek, który umyślnie wzniecił lub próbował wzniecić pożar» Podpalacz stodoły, lasu … Słownik języka polskiego
porzucenie — n I; lm D. porzucenieeń rzecz. od porzucić. ∆ praw. Porzucenie mienia «utrata prawa do posiadania rzeczy ruchomej, opuszczonej umyślnie w celu wyzbycia się własności» … Słownik języka polskiego
rozmyślnie — «celowo, nieprzypadkowo, umyślnie» Zrobić coś rozmyślnie … Słownik języka polskiego
