- urwis
- m IV, DB. -a, Ms. \urwissie; lm M. -y, DB. -ów«chłopiec o żywym usposobieniu, lubiący płatać figle, hałaśliwie się bawić; psotnik»
Słownik języka polskiego . 2013.
urwis
Look at other dictionaries:
urwis — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. urwissie {{/stl 8}}{{stl 7}} chłopiec, który lubi robić figle; psotnik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urwis wybił szybę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
урвитіль — Урвитель: збиточник [IX] шибеник [6] урвитель (153) шибеник, пор. пол. urwis, urwisz; [MО,VI] Урвитіль: шибеник [14] урвитіль (227) шибеник, пор. польськ. urwisz, urwis [MО,V] … Толковый украинский словарь
урвитель — Урвитель: збиточник [IX] шибеник [6] урвитель (153) шибеник, пор. пол. urwis, urwisz; [MО,VI] Урвитіль: шибеник [14] урвитіль (227) шибеник, пор. польськ. urwisz, urwis [MО,V] … Толковый украинский словарь
aniołek — 1. Aniołek z różkami «urwis, łobuziak o niewinnym wyglądzie»: W agencji miałyśmy opinię aniołków. Ale aniołków z różkami – opowiadają, pokazując prezenty od znajomych: czarny cylinder z czerwonymi rogami, gipsowe diabełki, świecące rogi, których… … Słownik frazeologiczny
dobry — 1. iron. Dobry wujek, wujaszek «osoba pobłażliwa, życzliwa, niestawiająca innym wysokich wymagań»: (...) każdy jechał w teren jak dobry wujaszek i coś tam dawał poza resortem pracy i płacy, bez żadnego planu, a że przez to system płac się… … Słownik frazeologiczny
diabełek — m III, DB. diabełekłka, N. diabełekłkiem; lm M. diabełekłki, DB. diabełekłków «zły duch, złośliwy duszek; diablę, diablik, chochlik» Wyrzeźbił rogatego diabełka. przen. «o dziecku, o kimś niedorosłym: złośnik (złośnica), trzpiot, figlarz… … Słownik języka polskiego
diablę — n IV, D. diablęęcia; lm M. diablęęta, D. diablęląt → diabełek Uwijali się jak diablęta. przen. «o dziecku: trzpiot, urwis, diabełek» Znów napsociły te moje diablęta … Słownik języka polskiego
dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… … Słownik języka polskiego
gałgan — m IV, D. a, Ms. gałgannie; lm M. y 1. «zniszczony kawał tkaniny, łachman, szmata; częściej w lm: zniszczona odzież, ubranie w strzępach» Brudny, stary, wystrzępiony gałgan. Owinąć coś gałganami. Chodzić w gałganach. 2. zwykle w lm, pot. «ubrania … Słownik języka polskiego
gawrosz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów «ulicznik paryski; urwis, łobuziak» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
