- urządzić
- dk VIa, \urządzićdzę, \urządzićdzisz, urządź, \urządzićdził, \urządzićdzony - urządzać ndk I, \urządzićam, \urządzićasz, \urządzićają, \urządzićaj, \urządzićał, \urządzićany1. «wyposażyć w odpowiednie sprzęty, zaopatrzyć w coś, zagospodarować»
Urządzić sklep, pracownię, gabinet.
Urządzić ogródek skalny, kącik dla dziecka.
Urządzić coś gustownie, ze smakiem.
2. «stworzyć komuś odpowiednie warunki do życia»Rodzice urządzili syna w mieście.
◊ Coś kogoś urządza «coś wystarcza komuś, zaspokaja czyjeś potrzeby»◊ Coś kogoś nie urządza «coś nie odpowiada, nie wystarcza komuś»3. «zorganizować jakąś imprezę, jakieś przedsięwzięcie itp.»Urządzić wycieczkę, zabawę, przyjęcie, koncert, wystawę.
◊ Urządzić awanturę, burdę «wywołać, wszcząć, spowodować jakieś zajście, awanturę»4. iron. «źle się komuś przysłużyć, wyrządzić komuś szkodę, krzywd껣adnie go urządzili, ma podbite oko.
urządzić się - urządzać się1. «zagospodarować się, zainstalować się»Urządzić się na nowym gospodarstwie.
Urządzić się wygodnie, komfortowo, skromnie.
2. iron. «narobić sobie kłopotu, szkody, zrobić sobie krzywd껣adnie się urządziłeś, będziesz teraz płacił.
Gdzieś się tak urządził, cały jesteś posiniaczony.
Słownik języka polskiego . 2013.