ustawowo
Look at other dictionaries:
ustawowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} na mocy ustawy, zgodnie z ustawą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przywileje zawodowe zagwarantowane ustawowo. Ustawowo przysługują nam trzy tygodnie urlopu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urlop — m IV, D. u, Ms. urloppie; lm M. y «ustawowo zagwarantowana płatna lub niepłatna przerwa w wykonywaniu pracy, w wymiarze oraz w okolicznościach przewidzianych prawem; czas, w ciągu którego trwa ta przerwa» Dwutygodniowy, miesięczny, roczny,… … Słownik języka polskiego
emeryt — m IV, DB. a, Ms. emerytycie; lm M. emerytyci, DB. ów «pracownik, który po przepracowaniu ustawowo wymaganej liczby lat i po osiągnięciu określonego wieku przeszedł na emeryturę» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
macierzyński — «właściwy matce; matczyny» Instynkt macierzyński. Macierzyńska miłość, troskliwość. Uczucia macierzyńskie. ∆ Urlop macierzyński «urlop ustawowo przysługujący kobiecie pracującej po urodzeniu dziecka w celu zapewnienia mu opieki» po macierzyńsku… … Słownik języka polskiego
monetarny — «dotyczący monety, pieniądza i spraw związanych z pieniądzem; pieniężny» Zagadnienia monetarne. Równowaga monetarna kraju. ∆ Jednostka monetarna «określona ilość kruszcu (złota) przyjęta ustawowo w danym kraju za skalę cen; jednostka pieniężna» ∆ … Słownik języka polskiego
naddział — m IV, D. u, Ms. naddziałale; lm M. y praw. «dodatkowa (poza udziałem przypadającym ustawowo) część spadku przyznana przez spadkodawcę testamentem wyróżnionemu spadkobiercy» … Słownik języka polskiego
płaca — ż II, DCMs. płacacy; lm D. płac «wynagrodzenie za pracę wypłacane w pieniądzach (wyjątkowo w naturze)» Płaca dzienna, miesięczna, roczna. Obniżka, podwyżka płac. Lista płac. Pobierać płacę. ∆ Płaca minimalna «płaca o ustalonej ustawowo wysokości … Słownik języka polskiego
powszechny — powszechnyni, powszechnyniejszy 1. «dotyczący wszystkich, wszystkiego; publiczny, ogólny» Powszechny sąd, zwyczaj. Powszechna radość. Opinia powszechna. Powszechne prawo. Cieszyć się powszechnym uznaniem. Zwrócić na siebie powszechną uwagę. ∆… … Słownik języka polskiego
rencista — m odm. jak ż IV, CMs. rencistaiście; lm M. rencistaiści, DB. rencistatów «osoba pobierająca rentę, zwykle po przepracowaniu ustawowo wymaganej liczby lat i przekroczeniu określonego wieku lub z tytułu inwalidztwa» … Słownik języka polskiego
wiek — m III, D. u, N. wiekkiem; lm M. i 1. «okres stu lat, stulecie» Wiek bieżący. Ubiegły, zeszły wiek. Dawne, odległe wieki. XX a. 20. wiek. Początek, połowa, koniec, schyłek jakiegoś wieku. Na przełomie wieków. Budo … Słownik języka polskiego
