uświęcić

dk VIa, \uświęcićcę, \uświęcićcisz, uświęć, \uświęcićcił, \uświęcićcony - uświęcać ndk I, \uświęcićam, \uświęcićasz, \uświęcićają, \uświęcićaj, \uświęcićał, \uświęcićany

1. «nadać czemuś cechy świętości; uwznioślić, uszlachetnić»

Miejsce uświęcone krwią Polaków walczących o wolność.

□ Cel uświęca środki «cel usprawiedliwia środki stosowane dla jego osiągnięcia»

2. tylko w imiesł. biernym «być ogólnie przyjętym, uznawanym, zgodnym z tradycją, obyczajami»

Coś odbywa się, przebiega zgodnie z uświęconym zwyczajem.