utrupiać

ndk I, \utrupiaćam, \utrupiaćasz, \utrupiaćają, \utrupiaćaj, \utrupiaćał, \utrupiaćany - utrupić dk VIa, \utrupiaćpię, \utrupiaćpisz, utrup, \utrupiaćpił, \utrupiaćpiony,

zwykle dk, żart. «zabić, uśmiercić»

przen. «zniszczyć coś, zaprzepaścić»

Utrupić konkurencję.

Utrupić sprawę, przedsięwzięcie.