- uzbroić
- dk VIa, uzbroję, \uzbroićisz, uzbrój, \uzbroićił, uzbrojony - uzbrajać ndk I, \uzbroićam, \uzbroićasz, \uzbroićają, \uzbroićaj, \uzbroićał, \uzbroićany1. «wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w broń, w sprzęt wojskowy»
Uzbroić armię, wojsko, żołnierzy, policjantów, strażników.
Uzbroić oddział w karabiny, w pistolety, w broń maszynową, w granaty.
Dobrze, źle uzbrojeni żołnierze.
Wojownicy uzbrojeni w łuki, dzidy.
Wozy bojowe uzbrojone w broń palną.
Bandyta uzbrojony w nóż.
Uderzyć ręką uzbrojoną w kastet.
∆ Uzbrajać zapalnik «czynić zapalnik gotowym do działania, przemieszczając poszczególne jego części i mechanizmy»◊ pot. Ktoś uzbrojony po zęby «ktoś zaopatrzony we wszelką potrzebną broń»2. «zaopatrzyć w narzędzia pracy, w przyrządy pomocnicze lub ochronne»Robotnicy uzbrojeni w kilofy i łopaty.
Geometra uzbrojony w przyrządy miernicze.
∆ Oglądać coś, widzieć itp. nie uzbrojonym okiem «oglądać coś, widzieć bez pomocy przyrządów optycznych, gołym okiem»∆ Oglądać coś, widzieć okiem uzbrojonym w lupę, lunetę itp. «oglądać coś, widzieć przez lupę, lunetę»3. «wyposażyć w maszyny, przyrządy; założyć instalacje, urządzenia ochronne»Uzbroić przedsiębiorstwo, wytwórnię w nowoczesny sprzęt.
Uzbroić plac budowy w tymczasowe instalacje, drogi, bocznice kolejowe.
∆ bud. Uzbroić teren «wyposażyć przeznaczony pod zabudowę teren w podziemne instalacje wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne itp.»uzbroić się - uzbrajać się1. «zaopatrzyć się w broń, w narzędzia walki; zgromadzić broń, środki walki i obrony»Chłopcy uzbroili się w kije.
Uzbroili się jak na wojnę.
◊ Uzbroić się w cierpliwość «nakazać sobie cierpliwość, opanowanie»przen.Uzbroić się w argumenty nie do obalenia.
2. «zaopatrzyć się w narzędzia pracy, w przyrządy pomocnicze lub ochronne»Uzbroić się w narzędzia.
Uzbroić się w łopaty, w grabie.
Słownik języka polskiego . 2013.