wahacz

m II, D. -a; lm M. -e, D. -y

techn. «dźwignia dwuramienna lub jednoramienna poruszająca się ruchem wahadłowym, przenosząca siłę między elementami współpracującymi ze sobą, używana m.in. w maszynach wiertniczych, pojazdach mechanicznych (np. w samochodach - jako element zawieszenia kół), w parowozach i wagonach»