wesoły

a. wesół (tylko w funkcji orzecznika) \wesołyseli, \wesołyselszy

1. «mający dobry humor, okazujący rozbawienie, zadowolenie; pełen radości, życia; o usposobieniu: charakteryzujący się dobrym humorem, radosny»

Wesoła dziewczyna.

Wesołe dziecko.

Wesoły kolega.

Wesołe towarzystwo.

Weseli goście.

Udawać wesołego.

Być wesołym z natury.

Czuł się wesół i zdrów.

Miał wesołe usposobienie.

2. «świadczący o czyimś dobrym humorze; wyrażający czyjąś radość»

Wesoły śmiech.

Wesoła mina.

Chłopiec o wesołych oczach.

∆ Wesołej zabawy! «formuła wyrażająca życzenia przyjemnego spędzenia czasu»

3. «pobudzający do radości, wprawiający w dobry humor; sprawiający miłe wrażenie, rozweselający, przyjemny»

Wesoła nowina.

Wesoła historyjka, anegdotka.

Wesoła piosenka, melodia.

Wesoły pokój, dom.

Wesoły widok z okna.

Wesoły nastrój.

Wesołe kolory.

∆ Wesołe miasteczko «teren zabaw, na którym znajdują się karuzele, strzelnice, diabelskie młyny i inne urządzenia rozrywkowe»

4. «spędzony w radosnym nastroju, na zabawach; pełen uciech, rozrywek, przyjemności»

Wesoły karnawał.

Wesoły sylwester.

Wesołe wczasy.

Wesołe życie.

∆ Wesołych świąt! «formuła życzeń świątecznych»