- wieczny
- \wiecznyni1. «nie ograniczony w czasie, nie mający początku ani końca; zawsze trwający, nieskończony»
Wieczny byt.
Wieczna chwała, sława.
Nie jesteśmy wieczni.
∆ Wieczne pióro «pióro piszące przez dłuższy czas dzięki napełnianiu atramentem zbiorniczka znajdującego się wewnątrz obsadki»∆ Wieczny śnieg, lód «śnieg, lód trwający cały rok i nie topniejący nigdy całkowicie na szczytach górskich lub w strefach polarnych na wszystkich wysokościach»∆ Żywot wieczny, życie wieczne «według wierzeń religijnych: istnienie pośmiertne, zwykle bytowanie szczęśliwe; życie pozagrobowe duszy ludzkiej»∆ przestarz. Wieczna ondulacja «fryzjerski sposób trwałego skręcania włosów za pomocą specjalnych płynów; trwała ondulacja»◊ Na wieczne czasy «na zawsze»◊ rel. Wieczny odpoczynek «według religii chrześcijańskiej: zbawienie po śmierci; modlitwa za zmarłych zaczynająca się od tych słów»◊ Miejsce wiecznego spoczynku «grób, cmentarz»◊ podn. Zasnąć snem wiecznym «umrzeć»◊ Na wieczną rzeczy pamiątkę «dla trwałego zachowania w pamięci, upamiętnienia»◊ pot. Pożyczyć, wziąć, dać na wieczne nieoddanie «pożyczyć, wziąć, dać zakładając z góry, że się nie odda lub nie odbierze czegoś, np. pieniędzy lub jakiejś rzeczy»◊ przestarz. żart. Wieczny student «student długo studiujący, nie zdający egzaminów w określonym terminie lub studiujący na coraz to innym wydziale»2. pot. «stale się powtarzający; ciągły, nieustanny»Wieczne kłopoty, nieporozumienia.
Wieczne zmartwienie.
Żył w wiecznym strachu.
Być w wiecznym ruchu.
Słownik języka polskiego . 2013.
