wiekuisty

książk. podn.

1. «nieograniczony w czasie, istniejący, trwający zawsze; nieśmiertelny, nieskończony, wieczny (używane tylko w odniesieniu do życia pozagrobowego)»

Wiekuista chwała.

Wiekuiste szczęście.

∆ rel. Światłość wiekuista «według wierzeń chrześcijańskich: wieczna szczęśliwość po śmierci»

2. «z odcieniem żartobliwym, patetycznym: niezmiennie taki sam, trwały, odwieczny; ustawiczny, ciągły, stały»

Wiekuista prawda.

Wiekuisty kłopot.