Zagorzały, zapalony wielbiciel.
Wielbiciel muzyki Chopina, poezji.
Być wielbicielem czyjegoś talentu.
Miała kilku stałych wielbicieli.
Była otoczona rojem wielbicieli.
Słownik języka polskiego . 2013.
wielbiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek podziwiający kogoś lub coś, otaczający kogoś, coś uwielbieniem; zwolennik, amator : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezkrytyczny, gorący,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Zdzisława Sośnicka — Zdzisława Barbara Sośnicka (born August 29, 1945 in Kalisz, Poland) is a Polish singer who became popular in the 1970s and 80s. She was awarded a Grand Prix at the 1998 National Festival of Polish Song in Opole for her entire body of work.… … Wikipedia
absztyfikant — m IV, DB. a, Ms. absztyfikantncie; lm M. absztyfikantnci, DB. ów żart. «konkurent, wielbiciel» Panna miała kilku absztyfikantów. ‹?› … Słownik języka polskiego
admirator — m IV, DB. a, Ms. admiratororze; lm M. admiratororzy, DB. ów przestarz. «ten, kto admiruje kogoś lub coś; wielbiciel» Admirator kobiet, sztuki … Słownik języka polskiego
adorator — m IV, DB. a, Ms. adoratororze; lm M. adoratororzy ( owie), DB. ów «mężczyzna ubiegający się o względy kobiety; wielbiciel» Adorator pięknych kobiet. Być czyimś adoratorem. Mieć wielu adoratorów … Słownik języka polskiego
amant — m IV, DB. a, Ms. amantncie; lm M. amantnci, DB. ów 1. żart. «kochanek, wielbiciel, adorator» Wierny amant. Mieć, wziąć sobie amanta. 2. «aktor grywający role zakochanych, mający odpowiednie warunki zewnętrzne» Amant filmowy. Mieć wygląd amanta.… … Słownik języka polskiego
angloman — m IV, DB. a, Ms. anglomannie; lm M. anglomanni, DB. ów «człowiek przesadnie zamiłowany we wszystkim co angielskie, wielbiciel Anglii, Anglików» ‹od nazwy państwa + gr.› … Słownik języka polskiego
chwalca — m odm. jak ż II, DCMs. chwalcacy; lm M. chwalcacy, DB. chwalcaców «ten, kto chwali, wychwala kogoś, coś; wielbiciel; pochlebca» Entuzjastyczny chwalca, Bezkrytyczni chwalcy nowości … Słownik języka polskiego
czciciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ktoś, kto komuś lub czemuś oddaje cześć; wielbiciel, wyznawca» Czciciel Mickiewicza. Czciciel przeszłości. Czciciele Słońca … Słownik języka polskiego
entuzjasta — m odm. jak ż IV, CMs. entuzjastaaście; lm M. entuzjastaaści, DB. entuzjastatów «człowiek pełen entuzjazmu, ożywiony jakąś ideą, pełen wiary i zapału do jakiegoś działania; zapalony wielbiciel kogoś lub czegoś» Entuzjasta romantyzmu. Być… … Słownik języka polskiego
