- wilczy
- przym. od wilk w zn. 1
Wilcza skóra.
Wilcze wycie.
Wilcze stado.
Wilcze ślady.
Wilczy trop.
∆ Wilczy dół «dół, zamaskowany gałęziami i mchem, stosowany dawniej jako pułapka na zwierzęta łowne, zwłaszcza na wilki; także: dół z wbitymi w dno palami, stanowiący zaporę w dawnej fortyfikacji»∆ bot. Pokrzyk wilcza jagoda a. wilcza jagoda «Atropa belladonna, bylina z rodziny psiankowatych, o czarnych lśniących owocach (jagodach) silnie trujących, mająca właściwości lecznicze ze względu na zawartość atropiny, głównie w liściach; w Polsce chroniona, występuje na południu kraju; belladona; owoc tej rośliny»∆ Wawrzynek wilcze łyko a. wilcze łyko «Daphne mezereum, gatunek wawrzynka, wcześnie kwitnący krzew o różowych wonnych kwiatach i czerwonych trujących owocach; w Polsce chroniony, rośnie w lasach i zaroślach, także uprawiany jako roślina ozdobna»∆ med. Wilczy głód «chorobliwe uczucie głodu, będące objawem niedocukrzenia krwi i niektórych chorób układu nerwowego»∆ Wilcza paszcza «wrodzona wada rozwojowa polegająca na pozostaniu szczeliny w podniebieniu i w górnej wardze, spowodowana niezrośnięciem się ich w okresie zarodkowym; rozszczep podniebienia»◊ Wilczy apetyt, wilczy głód «bardzo duży apetyt, uczucie silnego głodu»◊ Wilcze prawo «prawo silniejszego, przemoc, bezprawie»◊ przestarz. Wilczy bilet «dokument zabraniający osobie wydalonej z jakiejś uczelni wstępu na jakąkolwiek inną uczelnię»□ Popie oczy, wilcze gardło, co zobaczy, to by żarło.przen. «taki jak u wilka, taki, jaki się uważa za charakterystyczny dla wilka; drapieżny, okrutny, podstępny, bezwzględny, zły»Wilcza natura.
Wilcza zachłanność.
Słownik języka polskiego . 2013.