wkurzyć

dk VIb, \wkurzyćrzę, \wkurzyćrzysz, wkurz, \wkurzyćrzył, \wkurzyćrzony

pot. «wywołać w kimś gniew, irytację; rozzłościć, zdenerwować»

Wkurzył go swoim zachowaniem.

Był na nich wkurzony.

wkurzyć się «wpaść w gniew, w irytację; rozzłościć się, zdenerwować się»

Wkurzył się, że go nie słuchają.