- wodza
- ż II, DCMs. \wodzadzy; lm D. \wodzadzy1. zwykle w lm «pasy rzemienne połączone z wędzidłem, którymi jeździec, woźnica kieruje koniem; lejce, cugle»
Chwycić wodze w ręce.
Ściągnąć wodze.
Przykrócić wodze.
◊ książk. Puścić wodze fantazji, myślom, marzeniom itp. «oddać się fantazjowaniu, marzeniom, myśleniu o czymś lub o kimś, dać upust czemuś»◊ Trzymać na wodzy coś (zwykle uczucia, wybuchy gniewu, niechęci itp. a. język, nerwy itp.); trzymać się na wodzy «nie uzewnętrzniać jakichś uczuć, powstrzymywać się od czegoś, np. od wypowiadania swojego zdania na jakiś (na czyjś) temat, od okazywania swojego zdenerwowania, gniewu itp.; opanowywać się»2. daw. «dowództwo, kierownictwo, przewodnictwo»dziś tylko w wyrażeniu Pod wodzą: Iść w góry pod wodzą przewodnika. Walczyć pod wodzą doświadczonego dowódcy.
Słownik języka polskiego . 2013.