wojować

wojować: ndk IV, \wojowaćjuję, \wojowaćjujesz, \wojowaćjuj, \wojowaćował

1. pot. «toczyć spory, kłócić się, ścierać się z kimś o coś; dążyć zacięcie do przezwyciężenia czegoś, walczyć»

Wojować z podpowiadaniem w szkole.

Wojować z kimś o niepalenie papierosów, żeby nie palił papierosów.

2. przestarz. «brać udział w wojnie, w walce; bić się, walczyć»

Wojował w różnych krajach.

Siedem lat wojował, szabli nie wyjmował, szabla zardzewiała, wojny nie widziała. (piosenka)

□ Kto mieczem wojuje, od miecza ginie.

Игры ⚽ Нужен реферат?

wojować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, wojowaćjuję, wojowaćjuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} toczyć walkę o coś, z kimś; spierać się, kłócić się, zwalczać coś, usilnie dążyć do osiągnięcia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
wojowanie — n I rzecz. od wojować … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias