- wsadzić
- dk VIa, \wsadzićdzę, \wsadzićdzisz, wsadź, \wsadzićdził, \wsadzićdzony - wsadzać ndk I, \wsadzićam, \wsadzićasz, \wsadzićają, \wsadzićaj, \wsadzićał, \wsadzićany1. «umieścić coś gdzieś, wewnątrz czegoś, na czymś, wsunąć gdzieś, pod coś, na coś; wcisnąć, wetknąć, wtłoczyć w coś, na coś»
Wsadzić kapelusz na głowę, czapkę na uszy, okulary na nos.
Wsadzić ręce do kieszeni.
Wsadzić papierosa do ust.
◊ Rad, wesół, kontent jakby go kto na sto koni wsadził «nadzwyczajnie, bardzo rad, wesół, kontent»◊ Wsadzić kij w mrowisko «wywołać popłoch, zamieszanie»◊ pot. Wsadzić nos w gazetę, w książkę «zacząć czytać nie zwracając uwagi na nic innego»◊ Wsadzać nos do czegoś, w coś «wtrącać, mieszać się do nieswoich spraw; interesować się czymś (zwykle tym, co kogoś nie powinno obchodzić)»◊ Wsadzać swoje trzy grosze do czegoś «odzywać się, wypowiadać swoje zdanie niepotrzebnie, nie będąc pytanym»□ Nie wsadzaj nosa do cudzego prosa (trzosa).2. «pomóc komuś wsiąść, wejść do czegoś, na coś, wprowadzić kogoś do czegoś; zmusić kogoś do wejścia»Wsadzić gości do auta.
Wsadzić podróżnych na statek.
3. pot. «pozbawić kogoś wolności, uwięzić»Wsadzono go za nadużycia.
Słownik języka polskiego . 2013.