Dom stary, wszakże wygodny.
Nie wypadało odmówić koledze.
Wszakże przyrzekł mu wczoraj, że przyjdzie.
Słownik języka polskiego . 2013.
cel — 1. Chybić celu «nie osiągać zamierzonego efektu»: Tym wszakże razem zamierzona złośliwość agenta chybiła celu, Jakuci bowiem życzliwiej spojrzeli na Smugę. A. Szklarski, Wyprawa. 2. Dopiąć, dosięgnąć celu «osiągnąć zamierzony skutek działań,… … Słownik frazeologiczny
lot — 1. Coś małego, niskiego lotu «o czymś miernym, mającym małą wartość intelektualną»: (...) jego malarstwo historyczno batalistyczno rocznicowe wydaje mi się dziełem dość niskiego lotu. W. Górnicki, Szerpa. 2. Coś wysokiego lotu «o czymś mającym… … Słownik frazeologiczny
powłoka — 1. Pod powłoką czegoś «pod pozorem czegoś, udając, pozorując coś»: Inteligentny, powściągliwy, spokojny, ale nigdy nie nudny. Widać, że pod powłoką spokoju szaleją w nim emocje. T. Raczek, Pies. 2. podn. Ziemska, doczesna powłoka «ciało»:… … Słownik frazeologiczny
prawy — I. Z prawa i z lewa «zewsząd, ze wszystkich stron»: W społeczeństwie podzielonym trudno wszakże liczyć na oklaski i z prawa, i z lewa. Dlatego stając wobec decyzji kłopotliwej dobrze jest zdobyć się na całkowitą szczerość przynajmniej wobec… … Słownik frazeologiczny
atoli — przestarz. dziś książk. lub żart. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne ujęcie treści łączonych zdań lub ich równorzędnych części; jednak, mimo to, ale, wszakże» Wszyscy byli spragnieni, wody atoli nie było. Choć byliśmy… … Słownik języka polskiego
dopokąd — 1. daw. → dopóki w zn. 1 Wszakże i ja ziemi tyle mam, ile jej stopa ma pokrywa, dopokąd idę! (Norwid) 2. daw., → dopóki w zn. 2 Klaskali, dopokąd nie zaczął grać … Słownik języka polskiego
toć — przestarz. dziś gw. «wszak, wszakże, przecież» … Słownik języka polskiego
tymczasem — 1. «w tym właśnie czasie, kiedy dzieje się coś innego» Ty odrabiaj lekcje, ja tymczasem pójdę do sklepu. Przejdźcie do sąsiedniego pokoju, a tu tymczasem się posprząta. 2. «teraz, obecnie, na razie, do chwili aż coś nastąpi» Tymczasem zastanów… … Słownik języka polskiego
wszelako — książk. «spójnik uwydatniający kontrast, treść przeciwną do tej, która powinna wyniknąć z poprzedniego zdania; jednak, pomimo to, a przecież, wszakże» Był oszczędny, wszelako nie skąpy … Słownik języka polskiego
wszelako — I {{/stl 13}}{{stl 8}}spój., rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} łączy zdania współrzędne, wprowadza relację ich kontrastu, przeciwstawności, zastrzeżenia; jednak, wszakże, przecież : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lato było suche, wszelako plony były dobre. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
