- wścibiać
- ndk I, \wścibiaćam, \wścibiaćasz, \wścibiaćają, \wścibiaćaj, \wścibiaćał, \wścibiaćany - wścibić dk VIa, \wścibiaćbię, \wścibiaćbisz, wścib, \wścibiaćbił, \wścibiaćbiony,pot. «wtykać, wsadzać, wkładać, wsuwać coś z trudem»
Wścibiać palec w szparę.
Wścibić komuś do ręki bilecik.
◊ Wścibiać nos w coś «wtrącać się, mieszać się do czegoś; interesować się czymś (zwykle tym, co kogoś nie powinno obchodzić)»◊ Wścibiać nos w książkę, w pisma itp. «czytać nie zwracając uwagi na otoczenie, być pochłoniętym czytaniem»◊ Wścibiać (swoje) trzy grosze «wtrącać się do wszystkiego; wypowiadać swoje zdanie nie będąc pytanym»wścibiać się - wścibić się1. «mieszać się do nie swoich spraw, wtrącać się do kogoś, do czegoś»Nie pozwolił nikomu wścibiać się do swoich interesów.
2. rzad. «dostawać się dokądś z trudem, natarczywie, ukradkiem; wkradać się, włazić, wciskać się»Mysz wścibiła się do spiżarni.
Słownik języka polskiego . 2013.