wściec

wściec: dk Vc, wścieknę, wściekniesz, wścieknij, wściekł - wściekać ndk I, \wściecam, \wściecasz, \wściecają, \wściecaj, \wściecał,

rzad. «spowodować, że ktoś się rozgniewa, wpadnie w złość»

Wścieka go byle co.

wściec się - wściekać się

1. tylko dk «zachorować na wściekliznę, dostać wścieklizny»

Pies się wściekł.

2. pot. «wpaść w złość, w furię; rozzłościć się, rozgniewać się»

Wściec się z błahego powodu.

Wściekać się na hałasujące dzieci.

◊ Nudy, że można się wściec «wielkie nudy, bardzo nudno»

◊ Wściec się ze złości «stracić panowanie nad sobą, wpaść w szał ze złości»

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

wściec się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wściekać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wściec się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IVc, wściekł się, wściekła się {{/stl 8}}{{stl 7}} o zwierzętach: dostać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powściekać się — dk I, powściekać sięam się, powściekać sięasz się, powściekać sięają się, powściekać sięaj się, powściekać sięał się 1. pot. «o wielu: wściec się, jeden po drugim, wpaść we wściekłość» Tego dnia wszyscy się powściekali. 2. pot. «pozłościć się… … Słownik języka polskiego
zbiesić — dk VIa, zbiesićszę, zbiesićsisz, zbieś, zbiesićsił, zbiesićeszony przestarz. «przyprawić o gniew, złość, wściekłość; wzburzyć» Czart jakiś mnie zbiesił. (Asnyk) zbiesić się «wpaść w złość, gniew; wściec się, rozzuchwalić się» … Słownik języka polskiego
wściekać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wściekać sięam się, wściekać sięa się, wściekać sięają się {{/stl 8}}– wściec się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, wścieknę się, wścieknij się, wściekł się, wściekła się, wściekli się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpadać … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias