wwalić

dk VIa, \wwalićlę, \wwalićlisz, wwal, \wwalićlił, \wwalićlony - wwalać ndk I, \wwalićam, \wwalićasz, \wwalićają, \wwalićaj, \wwalićał, \wwalićany,

pot. «wrzucić coś ciężkiego do środka czegoś albo na coś»

Wwalić worki na wóz.

Walizy wwalono do bagażnika.

wwalić się - wwalać się «zostać wwalonym, wrzuconym na coś lub do czegoś, wpaść»

Bryły ziemi wwaliły się do rzeki.

przen. pot. «wejść dokądś tłumnie»

Wszyscy wwalili się do mieszkania.