Wydalić kogoś z kraju, z pracy, ze szkoły.
Organizm wydala dwutlenek węgla.
Słownik języka polskiego . 2013.
wydalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydalaćam, wydalaća, wydalaćają, wydalaćany {{/stl 8}}– wydalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wydalaćlę, wydalaćli, wydalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} usuwać kogoś skądś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypocić — dk VIa, wypocićcę, wypocićcisz, wypocićpoć, wypocićcił, wypocićcony wypacać ndk I, wypocićam, wypocićasz, wypocićają, wypocićaj, wypocićał, wypocićany «wydalić coś z potem» Wypocił nadmiar wypitej wody. przen. pot. «ułożyć jakiś tekst, napisać… … Słownik języka polskiego
wyrzucić — dk VIa, wyrzucićcę, wyrzucićcisz, wyrzucićrzuć, wyrzucićcił, wyrzucićcony wyrzucać ndk I, wyrzucićam, wyrzucićasz, wyrzucićają, wyrzucićaj, wyrzucićał, wyrzucićany 1. «rzuciwszy spowodować ruch czegoś w jakimś kierunku, cisnąć gdzieś; usunąć,… … Słownik języka polskiego
powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… … Słownik frazeologiczny
puścić — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… … Słownik frazeologiczny
puszczać — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… … Słownik frazeologiczny
narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… … Słownik języka polskiego
oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… … Słownik języka polskiego
oddalać — ndk I, oddalaćam, oddalaćasz, oddalaćają, oddalaćaj, oddalaćał, oddalaćany oddalić dk VIa, oddalaćlę, oddalaćlisz, oddalaćdal, oddalaćlił, oddalaćlony 1. «powiększać odległość między czymś a czymś, kimś albo między kimś a czymś, kimś; odsuwać»… … Słownik języka polskiego
odkrztusić — dk VIa, odkrztusićuszę, odkrztusićsisz, odkrztusićuś, odkrztusićsił, odkrztusićuszony odkrztuszać ndk I, odkrztusićam, odkrztusićasz, odkrztusićają, odkrztusićaj, odkrztusićał, odkrztusićany «kaszląc usunąć, wydalić z krtani to, co przeszkadza,… … Słownik języka polskiego
