wydobyć

dk, \wydobyćbędę, \wydobyćbędziesz, \wydobyćbędą, \wydobyćbądź, \wydobyćbył, \wydobyćbyty - wydobywać ndk I, \wydobyćam, \wydobyćasz, \wydobyćają, \wydobyćaj, \wydobyćał, \wydobyćany

1. «wydostać z wnętrza na powierzchnię; wyciągnąć, wyjąć»

Wydobyć walizkę z szafy.

Wydobyć chleb z plecaka.

Wydobyć papierosy z szuflady.

Wydobyć butlę miodu.

∆ Wydobywać węgiel, rudy, piasek itp. «uzyskiwać jako kopalinę; kopać węgiel, rudy, piasek itp.»

◊ Wydobyć kogoś z biedy, z kłopotów, z tarapatów «wydźwignąć kogoś z biedy, uwolnić od kłopotów, tarapatów»

◊ Wydobyć coś spod ziemi «znaleźć, zdobyć coś mimo trudności»

◊ Wydobyć dźwięk, głos, ton «przemówić, wydać dźwięk, ton»

◊ Nie móc wydobyć z siebie, z gardła słowa, głosu «nie móc odezwać się, zwykle pod wpływem silnego wrażenia»

◊ Wydobyć coś na jaw, na światło dzienne; wydobyć z zapomnienia «ujawnić, przedstawić, pokazać coś ukrytego, zapomnianego, nie znanego dotychczas»

przen. «uczynić coś wyrazistym, wyodrębnić, uwypuklić coś»

Wydobyć piękno, liryzm wiersza.

2. «uzyskać, wydostać z trudem od kogoś»

Wydobyć od kogoś zeznanie, tajemnicę, sekret.

wydobyć się - wydobywać się

1. «wyjść skądś z trudem, wydostać się»

Wydobyć się z tłumu, z grząskich bagien, z gruzów.

◊ Wydobyć się z biedy, z nędzy, z kłopotów «wydźwignąć się z biedy, uwolnić się od kłopotów»

2. «przedostać się skądś na zewnątrz, wydzielić się»

Z pieca wydobywał się czad.

Gazy wydobywają się z krateru.

3. «dać się słyszeć, zabrzmieć»

Z piersi wydobył się płacz, jęk.