Wygłosić referat.
Wygłaszać mowę, kazanie.
Wygłaszać hymny pochwalne na czyjąś cześć.
Słownik języka polskiego . 2013.
wygłosić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wygłaszać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wygłaszać — → wygłosić … Słownik języka polskiego
wygłaszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wygłaszaćam, wygłaszaća, wygłaszaćają, wygłaszaćany {{/stl 8}}– wygłosić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wygłaszaćgłoszę, wygłaszaćsi, wygłaszaćgłoś, wygłaszaćgłoszony {{/stl 8}}{{stl 7}} wypowiadać głośno jakiś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zasunąć — pot. Zasunąć mowę, gadkę, przemówienie itp. «powiedzieć, wygłosić mowę, przemówienie»: (...) mowę do wszystkich zasunął, że (...) chłopaki powtarzają nieprawdziwe wieści, nasza armia nie miała rozkazu od dowództwa frontu zajęcia Warszawy, znaczy… … Słownik frazeologiczny
zasuwać — pot. Zasunąć mowę, gadkę, przemówienie itp. «powiedzieć, wygłosić mowę, przemówienie»: (...) mowę do wszystkich zasunął, że (...) chłopaki powtarzają nieprawdziwe wieści, nasza armia nie miała rozkazu od dowództwa frontu zajęcia Warszawy, znaczy… … Słownik frazeologiczny
akademia — ż I, DCMs. akademiamii; lm D. akademiamii (akademiamij) 1. «instytucja skupiająca wybitnych uczonych lub artystów, mająca na celu kierowanie rozwojem nauki i sztuki» Polska Akademia Nauk. ∆ Akademia Platońska «szkoła filozoficzna założona przez… … Słownik języka polskiego
alokucja — ż I, DCMs. alokucjacji; lm D. alokucjacji (alokucjacyj) książk. «uroczysta przemowa; zwrot rozpoczynający przemowę» Forma alokucji. Wygłosić alokucję. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
autokrytyka — ż III, CMs. autokrytykayce; lm D. autokrytykayk rzad. «krytyka w stosunku do samego siebie; samokrytyka» Wygłosić autokrytykę … Słownik języka polskiego
exposé — [wym. ekspoze] n ndm «wypowiedź programowa szefa lub innego członka rządu w parlamencie, przedstawiająca ogólną linię polityczną rządu lub jego zamierzenia w określonej dziedzinie; wygłaszane zwykle po powołaniu nowego rządu» Exposé premiera,… … Słownik języka polskiego
kazanie — n I 1. rzecz. od kazać. 2. lm D. kazaniezań «przemówienie wygłaszane przez duchownego do wiernych, zwykle w czasie nabożeństwa; tekst pisany takiego przemówienia» Kazanie o miłości bliźniego. Mieć, wygłosić kazanie. ◊ Siedzieć, czuć się, być jak… … Słownik języka polskiego
