wykorzenić

wykorzenić
dk VIa, \wykorzenićnię, \wykorzenićnisz, \wykorzenićeń, \wykorzenićnił, \wykorzenićniony - wykorzeniać ndk I, \wykorzenićam, \wykorzenićasz, \wykorzenićają, \wykorzenićaj, \wykorzenićał, \wykorzenićany
«wyrwać, wykopać rośliny z korzeniami»

Wykorzenić chwasty.

przen.

Wykorzeniać dziwactwa, nadużycia, nałogi, przesądy, wady, występki.

wykorzenić się - wykorzeniać się «zostać wykorzenionym»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • wykorzeniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykorzeniaćam, wykorzeniaća, wykorzeniaćają, wykorzeniaćany {{/stl 8}}– wykorzenić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wykorzeniaćnię, wykorzeniaćni, wykorzeniaćeń, wykorzeniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… …   Słownik języka polskiego

  • skorupka — ż III, CMs. skorupkapce; lm D. skorupkapek zdr. od skorupa a) w zn. 1: Skorupka jajka. Skorupki z orzechów. b) w zn. 2: Skorupki z rozbitej miseczki. □ Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci «wady, nałogi nabyte w młodości nie… …   Słownik języka polskiego

  • zło — n III, Ms. złu, blm «to, co jest niezgodne z zasadami moralności, z zasadami współżycia społecznego, co przynosi nieszczęście; przeciwieństwo dobra, ideału moralnego» Zło społeczne, moralne. Nieuniknione, nieodwracalne, niewybaczalne,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”