wykryć

wykryć
dk Xa, \wykryćkryję, \wykryćkryjesz, \wykryćkryj, \wykryćkrył, \wykryćkryty - wykrywać ndk I, \wykryćam, \wykryćasz, \wykryćają, \wykryćaj, \wykryćał, \wykryćany
1. «uczynić wiadomym, ujawnić rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta»

Wykryć prawdę.

Wykryć błędy korektorskie, rachunkowe.

Wykryć spisek, zmowę.

Wykryć sprawców przestępstwa.

2. «ustalić badaniem obecność czegoś, odkryć coś gdzieś»

Wykryć nowy pierwiastek.

Nie wykryto jeszcze wirusa tej choroby.

wykryć się - wykrywać się «zostać wykrytym»

Sekret się wykrył.

Wykryła się czyjaś psota, ucieczka.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • wykryć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wykrywać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wykrywać — → wykryć …   Słownik języka polskiego

  • wykrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykrywaćam, wykrywaća, wykrywaćają, wykrywaćany {{/stl 8}}– wykryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, wykrywaćkryję, wykrywaćkryje, wykrywaćkryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytropić — dk VIa, wytropićpię, wytropićpisz, wytropićtrop, wytropićpił, wytropićpiony 1. «wykryć zwierzynę idąc jej tropem, odszukać trop zwierzyny» Wytropić stado łosi. 2. «ścigając wykryć, wyśledzić kogoś» Wytropić bandytów, złodziei …   Słownik języka polskiego

  • nitka — 1. Dojść, trafić itp. po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić coś przez cierpliwe śledzenie szczegółów jakiejś sprawy»: Pech polegał na tym, że pewien chłopczyk lubił sobie zapisywać numery samochodów, no i zanim sprawcy zdążyli skończyć oblewanie… …   Słownik frazeologiczny

  • afera — ż IV, CMs. aferaerze; lm D. aferaer 1. «nieuczciwe, oszukańcze, kolidujące z prawem przedsięwzięcie, zwykle z udziałem wielu osób» Afera szpiegowska, gospodarcza. Głośna afera. Wykryć aferę. Wplątać się w aferę. Afera zatoczyła szerokie kręgi. 2 …   Słownik języka polskiego

  • dociec — dk Vc, docieccieknę, dociecciekniesz, docieccieknij, dociecciekł, dociecciekłszy, rzad. XI, dociecciekę, docieccieczesz, dociecciecz, dociecciekł, docieccieczony dociekać ndk I, dociecam, dociecasz, dociecają, dociecaj, dociecał, dociecany 1.… …   Słownik języka polskiego

  • doskonały — doskonałyali, doskonałyalszy 1. «odznaczający się najwyższą jakością, mający wszelkie zalety, wolny od jakichkolwiek błędów, usterek, wad; najlepszy, wzorowy, niezrównany, wyborny, znakomity» Doskonały humor. Doskonała piękność. Doskonali aktorzy …   Słownik języka polskiego

  • kłębek — m III, D. kłębekbka, N. kłębekbkiem; lm M. kłębekbki zdr. od kłąb (tylko w zn. 1) Kłębek dymu. Kłębek nici, wełny. Zwijać nici, wełnę w kłębek. ◊ Kłębek nerwów «o człowieku bardzo nerwowym» ◊ Dojść, trafić po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić,… …   Słownik języka polskiego

  • matactwo — n III, Ms. matactwowie; lm D. matactwoactw «postępowanie nieuczciwe, podstępne, pełne kłamstw, wybiegów; czyn podstępny, oszustwo, szalbierstwo, krętactwo» Bezczelne, sprytne matactwo. Matactwa szulera, spekulanta, intryganta. Jąć się matactwa.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”