wymienny

wymienny
«polegający na oddaniu jednej rzeczy w zamian za inną, na wymianie czegoś; dający się wymieniać (wymienić); zamienny»

Wartość wymienna rzeczy, towarów.

Elementy wymienne.

∆ Handel wymienny «handel polegający na zamianie towaru na towar»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wymienny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} polegający na wymianie, czyli przekazywaniu czegoś za coś innego; zamienny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Handel wymienny. Elementy wymienne. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • handel — m I, D. handeldlu 1. blm «zorganizowana wymiana dóbr, obrót towarów polegający na kupnie sprzedaży; pośredniczenie między wytwórcami a spożywcami» Handel detaliczny, hurtowy, prywatny, uspołeczniony. Drobny, pokątny, uliczny handel. Ożywiony… …   Słownik języka polskiego

  • jakiż — jacyż, pierwszy człon (jaki) odm. jak przym. drugi człon (partykuła ż) wymienny z że po spółgłoskach «wzmocnione jaki» a) w zn. 1 a: Jakiż stąd wniosek? Jakiejże żądasz nagrody? Jacyż oni są? b) w zn. 2 b: Jakiż z niego uczynny człowiek! Jacyż… …   Słownik języka polskiego

  • końcówka — ż III, CMs. końcówkawce; lm D. końcówkawek 1. «koniec, zakończenie czegoś; resztka, pozostałość» Końcówka materiału. Końcówka pensji. 2. elektr. «element przewodzący umocowany na końcu przewodu, służący do jego przyłączania» 3. jęz. «końcowy… …   Słownik języka polskiego

  • magazynek — m III, D. magazyneknku a. magazyneknka, N. magazyneknkiem; lm M. magazyneknki 1. zdr. od magazyn w zn. 1. 2. wojsk. «zasobnik na naboje do ręcznej broni palnej wielostrzałowej, mocowany na stałe do broni lub wymienny, wkładany do środka broni,… …   Słownik języka polskiego

  • parytet — m IV, D. u, Ms. parytetecie; lm M. y ekon. «stosunek wymienny dwóch lub więcej walut» Parytet dolara i funta. Zmiana parytetu walutowego. ∆ Parytet złota «stosunek wartości pieniądza do jednostki złota (kilograma, uncji), stanowiący podstawę,… …   Słownik języka polskiego

  • takiż — tacyż, pierwszy człon (taki) odm. jak przym. drugi człon (partykuła ż) wymienny z że po spółgłoskach «wzmocnione taki; niekiedy: taki sam» W pokoju stała masywna kanapa i takież fotele. Z takimże samym projektem wystąpiło paru architektów …   Słownik języka polskiego

  • walutowy — przym. od waluta Polityka walutowa. Reforma walutowa. Unia walutowa kilku państw. Kryzys walutowy. Transakcje walutowe. Kasy walutowe w banku. ∆ Kurs walutowy «stosunek wymienny, w jakim jednostka pieniężna jednego państwa jest wymieniana na… …   Słownik języka polskiego

  • wkład — m IV, D. u, Ms. wkładadzie; lm M. y 1. «kwota pieniężna lub określone wartości rzeczowe (np. maszyny, narzędzia, surowce) wnoszone jako udział do jakiegoś przedsiębiorstwa, spółdzielni, spółki itp.» Wkład finansowy. Wkład w gotówce, w towarze, w… …   Słownik języka polskiego

  • wymiennoczłonowy — ∆ jęz. Związek frazeologiczny wymiennoczłonowy «związek frazeologiczny, w którym jeden z członów jest wymienny tylko w granicach pewnej liczby synonimów, np. nie ma gdzie palca wcisnąć, wetknąć, wścibić» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”