wyodrębniać

wyodrębniać
ndk I, \wyodrębniaćam, \wyodrębniaćasz, \wyodrębniaćają, \wyodrębniaćaj, \wyodrębniaćał, \wyodrębniaćany - wyodrębnić dk VIa, \wyodrębniaćnię, \wyodrębniaćnisz, \wyodrębniaćnij, \wyodrębniaćnił, \wyodrębniaćniony
«czynić coś odrębnym, wydzielać z jakiejś całości»

Wyodrębnić graficznie fragment jakiegoś tekstu.

Wyodrębnić tlen z wody.

wyodrębniać się - wyodrębnić się «stawać się odrębnym, wyróżniać się odrębnymi cechami, właściwościami»

Wyodrębniła się nowa warstwa społeczna.

Nie wyodrębniał się niczym wśród kolegów.

Wyodrębniać się indywidualnością stylu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • wyodrębniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyodrębniaćam, wyodrębniaća, wyodrębniaćają, wyodrębniaćany {{/stl 8}}– wyodrębnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyodrębniaćnię, wyodrębniaćni, wyodrębniaćnij, wyodrębniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} oddzielać od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyodrębniać się — I – wyodrębnić się {{/stl 13}}{{stl 7}} oddzielać się od jakiejś całości, wydobywać się z tła, wyróżniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okazała willa wyodrębniała się na tle osiedla. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyodrębniać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • różnicować — ndk IV, różnicowaćcuję, różnicowaćcujesz, różnicowaćcuj, różnicowaćował, różnicowaćowany «dzielić pozornie jednolitą całość na różniące się od siebie elementy; wyodrębniać według różnic» Dawne szkoły różnicowały społeczeństwo. różnicować się… …   Słownik języka polskiego

  • abstrahować — ndk IV, abstrahowaćahuję, abstrahowaćahujesz, abstrahowaćahuj, abstrahowaćował 1. tylko w zwrocie: Abstrahować od czegoś «nie brać pod uwagę tego, co się uważa za mniej istotne, mniej ważne; pomijać» Abstrahując od stylu, uważam, że artykuł był… …   Słownik języka polskiego

  • alienacja — ż I, DCMs. alienacjacji, blm 1. «wyobcowanie ze środowiska, odosobnienie, wyizolowanie» 2. filoz. «proces, w którym wytwory społecznego współdziałania ludzi zaczynają się wyodrębniać od swych wytwórców i przeciwstawiać się im jako samodzielna… …   Słownik języka polskiego

  • dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą …   Słownik języka polskiego

  • ekstrahować — ndk IV, ekstrahowaćtrahuję, ekstrahowaćtrahujesz, ekstrahowaćtrahuj, ekstrahowaćował, ekstrahowaćowany chem. «wyodrębniać substancję z mieszaniny ciał stałych lub roztworów za pomocą odpowiednio dobranego rozpuszczalnika; robić wyciąg» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • frazować — ndk IV, frazowaćzuję, frazowaćzujesz, frazowaćzuj, frazowaćował, frazowaćowany 1. lit. «uwypuklać strukturę frazową w wierszu» 2. muz. «uwydatniać frazę w kompozycji za pomocą łuków frazowych; wyodrębniać frazę przez wyrazistą interpretację w… …   Słownik języka polskiego

  • górować — ndk IV, górowaćruję, górowaćrujesz, górowaćruj, górowaćował 1. «być wyższym od kogoś lub czegoś; być wyżej położonym, wznosić się ponad coś, przewyższać kogoś, coś wzrostem, wysokością» Nad miastem górował komin fabryczny. Topole w parku górowały …   Słownik języka polskiego

  • indywidualizować — ndk IV, indywidualizowaćzuję, indywidualizowaćzujesz, indywidualizowaćzuj, indywidualizowaćował, indywidualizowaćowany «nadawać czemuś cechy indywidualne, wyodrębniające; traktować kogoś lub coś indywidualnie, rozróżniać charakterystyczne cechy… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”